«Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον

Λίγα λόγια για το έργο

Βρισκόμαστε στα 1890, στο Κουλιέντσικοφ, ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι, όμως, του Κουλιέντσικοφ έχουν μια ιδιαιτερότητα: είναι καταδικασμένοι να είναι ηλίθιοι από τη μέρα που γεννιούνται εξαιτίας μιας κατάρας που έριξε πάνω τους ένας μοχθηρός κόμης, πριν από διακόσια χρόνια! Ένας νέος και φιλόδοξος δάσκαλος που έρχεται στο χωριό, ο Λέων Στεπάνοβιτς Τολτίσνσκυ, «εισβάλλει» σε έναν παράλογο και αλλόκοτο γι’ αυτόν - και για εμάς - κόσμο και προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με αυτόν. Για τον Λέων τίποτα δεν είναι εύκολο, αφού τα πρόσωπα και τα γεγονότα για τον δικό του κόσμο δεν έχουν καμία λογική! Τα πράγματα περιπλέκονται, όταν ο Λέων ερωτεύεται τη Σοφία, μία νεαρή κοπέλα η οποία είναι, επίσης, θύμα της κατάρας. Θα τα καταφέρει να σπάσει την τρομερή κατάρα και να σώσει αυτό το μικρό χωριουδάκι ή θα πέσει και ο ίδιος θύμα της; Σε αυτήν την τρελή κωμωδία όλα μπορούν να συμβούν… και συμβαίνουν!

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας

Το έργο «Οι Ηλίθιοι» του σπουδαίου συγγραφέα Νηλ Σάιμον αποτελεί μία κοινωνική και πολιτική αλληγορία, αφού θέτει το θέμα της πλύσης εγκεφάλου που μπορεί να υποστεί ένας λαός, αν πέσει στα χέρια πονηρού, αδίσταχτου και επιτήδειου κυβερνήτη.

«Οι Ηλίθιοι» είναι ταυτόχρονα και ένας ύμνος στην καταλυτική δύναμη του έρωτα. Πάνω από όλα, όμως, είναι μία έξυπνη, πρωτότυπη, επικοινωνιακή και σύγχρονη κωμωδία. Η υπόθεση του έργου μπορεί να φαίνεται απλοϊκή, αλλά δεν θα πρέπει να μείνουμε στους αστείους διαλόγους. Κύριοι άξονες του έργου είναι η κατάχρηση της εξουσίας (κόμης) και η επιρροή στους άλλους (κάτοικοι χωριού), καθώς και η ευκολία, με την οποία οι άνθρωποι πείθονται για την κατωτερότητά τους, όταν τους λείπει η γνώση. Φυσικά, άλλο ένα σημαντικό θέμα το οποίο θίγει το έργο είναι και η ευθύνη του δασκάλου να βελτιώσει την κοινωνία, καλλιεργώντας τη σκέψη και τον διάλογο.

Μέσα από τις χιουμοριστικές καταστάσεις προκύπτουν πολλά και σοβαρά ερωτηματικά: ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην ηλιθιότητα και την «εξυπνάδα», την άγνοια και τη «μόρφωση» που πρεσβεύει ο σύγχρονος πολιτισμός μας; Ποια είναι η ουσία της εκπαίδευσης, της στοχευμένης και επιλεκτικής γνώσης; Μας οδηγεί άραγε στην ευτυχία ή μας κάνει ένα ακόμα γρανάζι στον αιώνα της υπερπληροφόρησης; Και ο έρωτας; Υπάρχει πραγματικά ή χάνεται στην προσπάθεια της «μόρφωσης» να καταστρέφει τα όνειρα και τη δημιουργικότητα; Οι απαντήσεις επί σκηνής!

H ταυτότητα της παράστασης

Συντελεστές

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λήνα Ψυχογιού

Σκηνική επιμέλεια: Δημήτρης Χαλάτσης & Όμιλος Εργασίας Σκηνικών

Κοστούμια: ο θίασος

Επιμέλεια βίντεο: Johannes Müller

Μουσική επιμέλεια: Λήνα Ψυχογιού

Φωτισμός-ήχος: Κώστας Καλογερόπουλος (9b), Γιάννης Παναγόπουλος (10a), Θεοδώρα Καλογεροπούλου (9a)

Μακιγιάζ: Μαρία Λουίζα Μπαλάφα (11c)

Επιμέλεια αφίσας και προγράμματος: Ακριβή Συμεωνίδου

Υποβολείο: Hedwig Pavlopoulos (8b), Δέσποινα Φραγκιά (9b), Μυρτώ Σιάμου (9c)

Διανομή ρόλων (με σειρά εμφάνισης)

Λέων Στεπάνοβιτς Τολτσίνσκυ: Γιώργος Χρυσανθίδης (11c)

Σνέτσκυ, ο βοσκός: Θοδωρής Δημητράς (10d)

Δικαστής: Άννα Παπαοικονόμου (8c)

Σλόβιτς, ο χασάπης: Λυδία Γκιζελή (9d)

Ιρίνα, η γυναίκα του: Όλγα Κοκκίνη (9c)

Μίσκιν, ο ταχυδρόμος: Αλεξάνδρα Κακούρη (9c)

Σάσα, η φουρνάρισσα: Ιωάννα Παπαοικονόμου (9c)

Γιέτσνα, η πωλήτρια λουλουδιών: Ανδριάνα Νταγιαντά (9e)

Δόκτωρ Νικολάι Ζουμπρίτσκυ: Πέτρος Αξαρλής (11e)

Λένυα Ζουμπρίτσκυ, η γυναίκα του: Πέννυ Γεωργιάδη (11c)

Σοφία Ζουμπρίτσκυ, η κόρη τους: Φαίη Κολοβού (9c)

Κόμης Γκρέγκορ Γιουσέκεβιτς: Άγγελος Ρήγος (9a)

*Guest star στον ρόλο του φοβερού και τρομερού Κόμη Βλάντιμιρ Γιουσέκεβιτς: Βασίλης Τόλιας

Ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη στήριξή τους: Ludger Lorenz, Πέτρο Νότο, Ήρα Στάικου, Ζήση Γκέρτσο, Σύλβια Αστρινάκη, Eιρήνη Μπαμπάλη.

Σκέψεις της θεατρικής μας ομάδας

«Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον, ένα κείμενο φανταστικό, το οποίο το γνώρισα στη σχολή υποκριτικής και είχα πει τότε μέσα μου: κάποτε θα το ανεβάσω! Και να που ήρθαν έτσι τα πράγματα και ανέλαβα φέτος τη θεατρική ομάδα της DSA, την ομάδα της οποίας υπήρξα κι εγώ μέλος ως μαθήτρια! Το εγχείρημα δύσκολο: αρκετοί οι ρόλοι, πολλές οι ατάκες, σφιχτός ο ρυθμός της κωμωδίας, για να βγει το γέλιο. Με πολλή δουλειά θα τα καταφέρουμε, σκέφτηκα. Και πράγματι -πάρα τις διάφορες αντιξοότητες- αυτά τα υπέροχα παιδιά έδωσαν σάρκα και οστά στους Ηλίθιους και με έκαναν πολύ περήφανη για αυτήν τη δουλειά. Πέρα από όλες τις αναμνήσεις μας από τις παραστάσεις και τις πρόβες, τα αστεία και τις πλάκες μας, αυτό που με χαροποίησε πιο πολύ είναι ότι όλοι τους τελικά αγάπησαν αυτό το κείμενο, όσο κι εγώ, και απόλαυσαν την κάθε στιγμή στο Κουλιέντσικοφ, το μικρό χωριουδάκι, όπου ξετυλίγεται η ιστορία. Με αποκορύφωμα, βέβαια, τις τρεις παραστάσεις μας, οι οποίες βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό μας με πολλά γέλια και θερμό χειροκρότημα. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συντελεστές της παράστασης. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Πάμε με φόρα στα επόμενα!!!

Λήνα Ψυχογιού, Υπεύθυνη Θεατρικής Ομάδας της Γερμανικής Σχολής Αθηνών

Τείνουμε να συνειδητοποιούμε την αξία μερικών πραγμάτων, αφού τα χάσουμε. Η Παρασκευή ήταν ανέκαθεν μια μέρα χαράς, ερχόταν Σαββατοκύριακο και είχαμε πάντα θεατρικές πρόβες. Δεν έχω σκοπό να πω το πόσο όμορφη διαδικασία είναι η πρόβα, η παράσταση, η συναισθηματική ένωση με τους υπόλοιπους συμπαίχτες (αυτά άλλωστε είναι γνωστά), μα το πόσο μεγάλο αποκούμπι ήταν το Κουλιέντσικόφ μας, αυτόν τον δύσκολο χρόνο, με προετοιμασία για το Abitur, με «Notensammeln» και τόσα άλλα. Η χρονιά βγήκε, αναμένοντας την ημέρα που ο κόσμος θα έβλεπε το χωριό μας. Και τώρα που ο Λέων, το Κουλιέτσνικοφ και οι «Ηλίθιοι» έχουν περάσει στην αιωνιότητα, καταλαβαίνω ότι υπάρχει πλέον ένα μεγάλο κενό στην καθημερινότητα και στην ψυχή μου. Το «ευχαριστώ» είναι λίγο για όλα αυτά που περάσαμε αυτούς τους 7 μήνες που ζήσαμε στον κόσμο του Νηλ Σάιμον.

Γιώργος Χρυσανθίδης, 11c, υποδύθηκε τον Λέων Τολτσίνσκυ

Ο αείμνηστος Σάσα Γκίτρυ είπε κάποτε: «Μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι σοβαρός, αλλά δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι αστείος.» Γι’ αυτόν τον λόγο, τα γέλια αυτών που μας θεώρησαν αστείους με συγκίνησαν και με χαροποίησαν ιδιαιτέρως, αφού κατά αυτόν τον τρόπο επιβράβευσαν την προσπάθεια μας να τους χαρίσουμε ένα χαμόγελο.

Πέτρος Αξαρλής, 11e, υποδύθηκε τον Δρ Νικολάι Ζουμπρίτσκυ

Όσες υποχρεώσεις κι αν έχει κανείς, αν του αρέσει αυτό που κάνει, πάντα βρίσκει χρόνο και όρεξη για αυτό. Κάθε Παρασκευή ξεφεύγαμε από την πραγματικότητα και ξεχνούσαμε τα άγχη του σχολείου και ανυπομονώ να ξαναβρεθούμε του χρόνου!

Πέννυ Γεωργιάδη, 11c, υποδύθηκε τη Λένυα Ζουμπρίτσκυ

Η φετινή θεατρική περιπέτεια ήταν λιγότερο ένας όμιλος AG, αλλά περισσότερο μία καθοδηγούμενη από την κυρία Ψυχογιού (φυσικά και με τη βοήθεια του κ. Θεόδωρου Μαγγίδη) εμπειρία στον κόσμο του σχολικού θεάτρου. Η αλήθεια είναι πως ήταν μία μοναδική ευκαιρία, να μπορώ να ελευθερώσω τον πραγματικό μου εαυτό για μία ώρα την εβδομάδα (εγώ και ο τάδε τάδε Σνέτσκυ μοιάζουμε περισσότερο απ' ότι μπορεί να φαίνεται στην επιφάνεια) και να φωνάζω στον πολυαγαπημένο Γιώργο Χρυσανθίδη επανειλημμένα στην πρώτη σκηνή, παριστάνοντας ότι ξέχασα τα λόγια μου μόνο και μόνο για να μπορέσω να το ξανακάνω. Παρ'όλες τις ανθρωποκτονικές τάσεις που τους είχα προκαλέσει, ο θίασος -και κυρίως η κυρία Ψυχογιού- κατάφεραν να συγκρατηθούν μέχρι και μετά το τελευταίο κλείσιμο της αυλαίας (δεν μετράνε οι απόπειρες στα καμαρίνια μετά την τελευταία παράσταση). Ανυπομονώ να δοκιμάσω τα ατσάλινα νεύρα τους και του χρόνου!

Θοδωρής Δημητράς, 10d, υποδύθηκε τον βοσκό Τάδε Τάδε Σνέτσκυ

Από όταν ήμουν μικρή πάντα έδειχνα ενδιαφέρον για το θέατρο. Σκεφτόμουν πόσο ωραία εμπειρία θα είναι να υποδύεσαι κάποιον ρόλο που μπορεί να διαφέρει τελείως από την καθημερινότητά σου. Μέσα από την φετινή μου εμπειρία, τις αμέτρητες πρόβες και τον συνεχή κόπο που καταβάλαμε, το οποίο είχε και ως αποτέλεσμα μια παράσταση που όσο ευχαριστήθηκα εγώ τόσο ευχαριστήθηκε και το κοινό, κατάλαβα πως μέσα από το θέατρο αποκτάς μια τόσο μεγάλη χαρά που δεν μπορώ να συγκρίνω με τίποτα άλλο. Είναι κάτι που μου προσφέρει, εκτός από εμπειρία, άπειρη ζωντάνια και όσο κουρασμένη και αν είμαι, θα το λατρεύω για πάντα. Αυτό το συναίσθημα δεν πρόκειται να το στερήσω από τον εαυτό μου του χρόνου...

Φαίη Κολοβού, 9c, υποδύθηκε τη Σοφία Ζουμπρίτσκυ

Η συμμετοχή μου στην φετινή θεατρική παράσταση του σχολείου μας μου προσέφερε αξέχαστες στιγμές, πολλή χαρά και περηφάνια και πάνω απ' όλα πολύ γέλιο! Εκτός από το κοινό που με τον ενθουσιασμό και το γέλιο του μας εμψύχωνε καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, αξέχαστη θα μου μείνει και η καταπληκτική συνεργασία με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας.

Ιωάννα Παπαοικονόμου, 9c, υποδύθηκε τη φουρνάρισσα Σάσα

Το τελικό αποτέλεσμα, η παράστασή μας, είναι αυτό που απολαύσαμε όλοι! Εξίσου σημαντική για εμένα υπήρξε, όμως, και η διαδρομή για τη δημιουργία του θεατρικού έργου, που αντάμειψε κάθε κόπο μας. Η δεμένη ομάδα μας, τα γέλια, οι ατελείωτες πρόβες, οι πλάκες μεταξύ μας, όλα αυτά είναι η θεατρική ομάδα της DSA... 

Αλεξάνδρα Κακούρη, 9c, υποδύθηκε τον ταχυδρόμο Μίσκιν

Η διαδικασία του πώς αποκτά ζωή ένα θεατρικό έργο είναι πάντα μια διδακτική και διασκεδαστική διαδικασία. Η φετινή παράσταση, «Οι Ηλίθιοι» δεν ήταν εξαίρεση, καθώς προσέφερε πολλές στιγμές γέλιου τόσο στο κοινό όσο και σε εμάς κατά τη διάρκεια των προβών!

Λυδία Γκιζελή, 9d, υποδύθηκε τον χασάπη Σλόβιτς

Όταν συμμετέχεις σε μία παράσταση, υπάρχει μία διαδικασία. Μαθαίνεις να βελτιώνεσαι. Γνωρίζεις διαφορετικά άτομα και κάνεις φίλους που δεν θα έκανες εκτός σκηνής. Είμαι ένα άτομο που δεν του αρέσουν ομαδικές δραστηριότητες. Δεν λειτουργώ καλά σε ομαδικές εργασίες, όμως στην παράσταση νιώθω ότι είμαι περήφανο μέλος μίας ομάδας, μίας οικογένειας.

Ανδριάνα Νταγιαντά, 9e, υποδύθηκε την πωλήτρια λουλουδιών Γιέτσνα

Η δική μου εμπειρία στην παράσταση ήταν φανταστική. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα, όταν όλοι γελούσαν και χειροκροτούσαν, αφού έβλεπες πως όλη η δουλειά αυτούς τους μήνες είχε αποδώσει. Το ποσό πολύ είχαμε δέσει σαν ομάδα έκανε την παράσταση ακόμα πιο ωραία και ευχάριστη.

Άννα Παπαοικονόμου, 8c, υποδύθηκε τον δικαστή